[ad_1]
Τους τελευταίους 12 μήνες συγκατοικώ με τον σύντροφό μου, με τον οποίο είμαστε 7 χρόνια μαζί. Συγκατοικήσαμε μαζί διότι χώρισαν οι γονείς του που του κατέστρεψαν τη ζωή με τις δίκες τους επιλογές.
Τους τελευταίους 11 μήνες είναι επιθετικός και προσβλητικός και πιθανολογώ πως πάσχει από κατάθλιψη. Εγώ έχω πολλή ανοχή σε όλο αυτό και είμαι κοντά του. Τον στηρίζω και δεν του χαλώ χατίρι. Δεν τσακώνομαι ποτέ, ακόμα και αν εκείνος είναι επιθετικός με τα λόγια απέναντι μου.
Δεν θέλω να τον χάσω
Τους τελευταίους μήνες βλέπω ότι κρύβει το κινητό του, κατεβάζει το παράθυρο του facebook όταν με βλέπει, στέλνει φιλάκια, καρδούλες και αρκουδάκια σε μια κοπέλα. Μάλιστα, έπεσε τυχαία μια συνομιλία στα χεριά μου στην οποία έλεγε σε μια κοπέλα προστυχιές και ερωτόλογα που έλεγε σε εμένα.
Δεν θέλω να τον χάσω. Τον αγαπώ και θέλω να γίνουμε όπως παλιά. Δεν έχει που να μείνει, είμαι ό,τι του απέμεινε. Δεν ξέρω πως να θέσω όρια. Εγώ μαζί του είμαι σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Μαρία Σκαρλάτου:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Δεν αναφέρετε πουθενά την ηλικία του συντρόφου σας. Λέτε ότι συγκατοικήσατε μαζί του διότι χώρισαν και του κατέστρεψαν τη ζωή με τις δικές τους επιλογές. Με ποιο τρόπο του κατέστρεψαν τη ζωή του; Είναι ανήλικος και τον παράτησαν χωρίς φροντίδα; Τον εγκατέλειψαν; Τον έδιωξαν από το σπίτι; Οι γονείς του, του δήλωσαν ότι δεν θέλουν να τον ξαναδούν; Ότι δεν τον έχουν πια παιδί τους επειδή χώρισαν;
Μήπως ο σύντροφος σας χρησιμοποιεί το διαζύγιο των γονιών του σαν δικαιολογία για να μην πάρει τη ζωή του στα χέρια του; Είστε σίγουρη ότι η εικόνα που σας μεταφέρει για τους γονείς του είναι αντικειμενική; Αναφέρετε στο κείμενό σας «εγώ έχω πολύ ανοχή σε όλο αυτό και είμαι κοντά του», «δεν του χαλώ χατίριι» ακόμη κι όταν βλέπετε μηνύματα που απευθύνονται σε άλλη γυναίκα; Για ποιο λόγο δεν αντιδράτε; «Εγώ μαζί του είμαι σαν να μην έχει συμβεί τίποτα».
Γιατί δεν μιλάτε; Γιατί δεν εκφράζετε αυτό που νιώθετε; Γιατί ανέχεστε επιθετικές και προσβλητικές συμπεριφορές; Κι αν ποτέ δεν γίνει η σχέση όπως παλιά; Τι θα κάνετε τότε; Όταν ανέχεστε τέτοιες συμπεριφορές υποθέτω εκτός του ότι δεν μπορείτε να βάλετε όρια, δεν εκτιμάται και δεν σέβεστε τον εαυτό σας. Και όταν δεν σέβεστε εσείς τον εαυτό σας δεν θα σας σεβαστεί ούτε ο σύντροφός σας… Λέτε ακόμα δεν έχει πού να μείνει και είμαι ό,τι του απέμεινε…
Οι σχέσεις των ζευγαριών πάντα περνούν δύσκολες περιόδους
Από τη συμπεριφορά του δεν φαίνεται να το εκτιμά ιδιαίτερα. Αν το εκτιμούσε θα νοιαζόταν για εσάς. Από τα γραφόμενά σας δεν αντιλαμβάνομαι κάτι τέτοιο. Όσο για το ενδεχόμενο κατάθλιψης που αναφέρατε γιατί δεν του προτείνετε να επισκεφτεί κάποιον ειδικό; Μου αναφέρατε ακόμα ότι συγκατοικήσατε τον τελευταίο χρόνο. Άσχετα αν ήσασταν μαζί 7 χρόνια, η συγκατοίκηση είναι ένα μεγάλο τεστ για τη σχέση. Αν το τεστ δεν το περάσατε επιτυχώς και δεν πήρατε ούτε καν τη βάση, μήπως πρέπει να δείτε πιο ρεαλιστικά την κατάσταση;
Οι σχέσεις των ζευγαριών πάντα περνούν δύσκολες περιόδους. Για να ξεπεραστούν τα προβλήματα είναι απαραίτητο το ζευγάρι να τα αντιμετωπίσει, δουλέψει και ξεπεράσει μαζί. Όσο μπορεί ο καθένας προσπαθεί, δεν έχει σημασία αν προσπαθεί περισσότερο ή λιγότερο από τον άλλο αλλά να έχει τη διάθεση να το κάνει. Θα σας συμβούλευα να σταματήσετε την τακτική «είμαι σαν να μην συμβαίνει τίποτα» και να ξεκινήσετε τη συζήτηση μαζί του σχετικά με το θέμα της συμπεριφοράς του, το να ακολουθείτε την τακτική της στρουθοκαμήλου και να αγνοείται ότι βλέπετε δεν είναι η κατάλληλη αντιμετώπιση.
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
Κεφάλαιο «Απιστία»: Αξίζει ο απατημένος σύντροφος να δείξει συμπόνοια;
«Βλέπω τα likes σε κοπέλες και ζηλεύω παθολογικά»! Πώς να αντιμετωπίσεις τα… σενάρια απιστίας;
[ad_2]
Source link